Aρρυθμιες

Οι ασθενείς κάποιες φορές εμφανίζουν συμπτώματα τα οποία περιγράφουν σαν «φτερούγισμα» στην καρδιά ή ταχυπαλμίες ή ότι η καρδιά «χάνει» παλμούς το οποίο μπορεί να συνοδεύεται από ξαφνική δύσπνοια ή ζάλη ή συγκοπτικό επεισόδιο ή κόπωση ή προκάρδιο άλγος. Σε κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις γίνεται η διάγνωση της αρρυθμίας είτε από απλό ηλεκτροκαρδιογράφημα εάν ο ασθενής έχει την αρρυθμία την στιγμή που διενεργείται το ηλεκτροκαρδιογράφημα είτε με  holter ρυθμού. Αρκετά συχνά μπορεί να χρειάζεται holter ρυθμού 7 ημερών προκειμένου να τεθεί η διάγνωση. H αρρυθμία μπορεί να συνοδεύεται από αυξημένους παλμούς και τότε αποκαλείται ταχυαρρυθμία ή από μειωμένους παλμούς και ονομάζεται βραδυαρρυθμία. Στην περίπτωση της βραδυαρρυθμίας σε επιλεγμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι απαραίτητη η τοποθέτηση συσκευής βηματοδότη.  Στην περίπτωση των ταχυαρρυθμιών κάποιες από αυτές τις είναι αθώες, προέρχονται από υπερκοιλιακές εστίες (από τους κόλπους της καρδιάς), και αντιμετωπίζονται είτε με φαρμακευτική αγωγή είτε με κατάλυση (ablation). Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η πιο συχνή αρρυθμία, η κολπική μαρμαρυγή, αν και υπερκοιλιακή με αποτέλεσμα σπάνια να οδηγεί σε αιμοδυναμική αστάθεια, μπορεί να ευθύνεται για πρόκληση εγκεφαλικού επεισοδίου σε ασθενείς με παράγοντες κινδύνου όπως υπέρταση, διαβήτη, στεφανιαία νόσο, καρδιακή ανεπάρκεια ή μεγάλη ηλικία. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απαραίτητη η έναρξη αντιπηκτικής αγωγής, εάν δεν υπάρχει αντένδειξη, για αποφυγή αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου και περαιτέρω αγωγή είτε με φάρμακα είτε με κατάλυση (ablation) αναλόγως την περίπτωση. Οι ταχυαρρυθμίες οι οποίες προέρχονται από τις κοιλίες είναι συνήθως πιο σοβαρές και οφείλονται σε κάποια πάθηση της καρδιάς όπως μυοκαρδιοπάθεια και στεφανιαία νόσος. Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να είναι απαραίτητη η τοποθέτηση απινιδωτή εκτός της φαρμακευτικής αγωγής.